Om de problematiek in de acute zorg te lijf te gaan bedenken we oplossingen. Oplossingen die we zo snel mogelijk inzetten én wereldkundig maken. De acute zorg speelt daarmee teveel paniekvoetbal. Veel oplossingen zijn nauwelijks op te schalen naar regionaal of landelijk niveau. Landelijk is er geen compleet overzicht te vinden van bestaande oplossingen in de acute zorg. Er heerst zelfs een mate van wantrouwen om informatie te delen. Zo spelen we de bal al jaren rond. 

Oplossingen
We laten ons teveel door oplossingen en te weinig door verbeelding leiden. Oplossingen zijn nodig, maar dat is een alledaags proces en daarmee niet vanzelfsprekend toekomstbestendig. Het snel en vakkundig oplossen van problemen is een typische expertise van de acute zorg.

Willen we toekomstbestendige zorg vormgeven dan hebben we een droom nodig, een verbeelding die verder gaat dan wat er nu direct voor ons zichtbaar is.

Verder dan de dagelijkse zorgen van personeelsgebrek, crowding, opnamestops. Bij veel van de huidige oplossingen is er weinig aandacht besteed aan een gedegen onderzoek naar de wenselijke en werkelijke opbrengsten. Dat draagt ook niet bij aan delen en opschalen. Er heerst dan een defensieve speltactiek. Gericht op overleven in plaats van de wedstrijd spelen en winnen. Ook zijn er plannen die zó groots worden bedacht dat ze, in de vaak jaren durende vormgeving, gedoemd zijn een stille dood te sterven in een bureaulade. Gericht op de wereldcup vergeet men de spelers en het speelveld continue mee te nemen en in beweging te blijven.

Balans
Een goede balans tussen het snel en vakkundig bedenken van oplossingen voor onze dagelijkse problematiek én het werken aan de toekomst van de acute zorg is nodig. Scenarioplanning kan daarbij een nuttig instrument zijn. Balanceren tussen problemen en vergezichten vergt wel wat van de sleutelpersonen in de acute zorg. We hebben bestuurders met lef en doorzettingsvermogen nodig. Daarnaast ook managers met de capaciteiten om aan te sluiten bij de dagelijkse uitdagingen gecombineerd met het vermogen personeel mee te nemen in een vergezicht.

Daar waar met meer partijen wordt samengewerkt hebben we een brugfunctie nodig. Vaak denken partijen er samen wel uit te komen. Helaas blijkt dat een proces wat met de verschillende talen en culturen zéker niet vanzelf gaat. Coaching is geen overbodige luxe, om de teams te laveren tussen defensief en aanvallend spel. Zorgverzekeraars zijn noodzakelijke partner in het scheppen en realiseren van het vergezicht in de acute zorg. Meerjarige zekerheid is hard nodig om de nieuwe vergezichten in de acute zorg de tijd te geven om zich te ontplooien en op te schalen tot dagelijkse realiteit.

Geen hype
Eén vergezicht in de acute zorg is integrale spoedzorg. Over 10 jaar is er geen aparte SEH of HAP meer, maar is er simpelweg acute zorg. Al in 2003 (!) sprak de toenmalige raad voor Volksgezondheid over de noodzaak tot een meer integrale samenwerking in de acute zorg. Integrale acute zorg is daarmee zeker geen hype te noemen.

In 2004 ontstond het Waldhausmodel. Een model waarbij er een gezamenlijke intake en behandeling is in de acutezorg. Wat is er gebeurd met dit model? Ergens in een bureaulade is de discussie terug te lezen over de voor- en nadelen van dit model én de randvoorwaarden die er nodig zijn om dit te doen slagen. Zéker geen slecht idee. Maar nog steeds geen werkelijkheid. Tegenwoordig noemen we de doorontwikkelde variant op dit model de SpoedEisende Medische Dienst.(SEMD)

Verbeelding
We weten inmiddels, dat er niets zo voorspelbaar is als acute zorg. Alleen door doelgericht te gaan werken aan een nieuw vergezicht kunnen we ons speelveld vergroten.

Welke kennis en kunde is waar, wanneer en op welke manier nodig? Daarná pas bedenken hoe we dat kunnen gaan vormgeven of organiseren. Over 10 jaar is er geen aparte SEH of HAP meer. We werken achter 1 voordeur, 1 balie, in 1 meldkamer met een gedifferentieerd team van professionals. We behandelen onze patiënten, op basis van een digitale zelftriage en urgentie. Dat alles ondersteund via chatbot, artificial intelligence en zorgtechnologie thuis. De hulpverlener hoeft niet altijd lijfelijk aanwezig te zijn voor goede zorg op de juiste plek.

Spelers
Voor een goede wedstrijd zijn goede en getrainde spelers nodig. Het kwaliteitskader spoedzorg geeft juist op deze 2 punten strijd waar het de veldpartijen betreft. Wie is het meest geschikt om een goede wedstrijd te spelen in de acute zorg? Aan welke eisen moeten deze personen voldoen?

Acute zorg is een specialisme dat gedegen generalistische expertise, kennis en vaardigheden vergt. We hebben daar uitstekende poortwachters voor bedacht in ons Nederlandse zorgsysteem.

We hebben de huisarts in de eerste- en de Spoedeisende Hulp Arts in de tweede lijn. Daarnaast kennen we de MANP, PA, de SEH-verpleegkundigen, Triagisten, BMH, ambulanceverpleegkundigen. Ieder met zijn eigen expertise, maar aanvullend aan elkaar. Een professioneel voetbalteam met spitsen, middenvelders, keepers en verdedigers.

Er zijn al bestuurders met lef, in de acute zorg die de lat hoger en de bal verder durven te leggen. Er staan deskundige spelers te trappelen aan de zijlijn om voor 100% deel te gaan nemen aan een mooie wedstrijd. Nu nog regie op het speelveld en goede coaching voor de partijen. Wie trapt af?