De komende periode laat ik graag anderen aan het woord over de zorg. Dit is het eerste interview in de vorm van een estafette, ik geef aan het einde het stokje door aan….

Maar eerst dit:

” Aandacht voor wat echt telt in de zorg,  wat is dat ?

“Alles van waarde is weerloos.” Niet alle mensen zijn in staat om voor zichzelf op te komen. Juist die bevolkingsgroepen of mensen die dat niet kunnen of die slecht gehoord worden moeten wij stem geven. Dit is voor mij ook de reden geweest om politiek actief te worden en is een rode draad in mijn leven.

Hoe kan de veerkracht van mensen en de samenleving goed benut worden?

Tijdens deze crisis blijkt onze veerkracht  onder grote druk te staan. Wie zichzelf als sterk en onaantastbaar waande ziet zichzelf nu wankelen. Het zet vraagtekens bij onze levensinstelling. Wie ben ik, als alles om mij heen wegvalt, werk, gezondheid, mijn sociale netwerk? In samenlevingsverbanden kan veerkracht geoefend en gevonden worden. Kerken, gezinnen, sportclubs, zijn allemaal waardevolle verbanden die bijdragen aan het welzijn en de veerkracht van mensen. Herwaardering van de immateriële opbrengsten van deze verbanden is nodig. Door oog te hebben voor elkaar en elkaar een helpende hand of een luisterend oor te bieden. Niet alleen voor vrienden en gelijkgestemden, maar voor iedereen die niet zelf overeind kan blijven staan.

Welke deelgebieden van zorg hebben wat u betreft prioriteit?

De Coronacrisis is dé stresstest gebleken voor de gezondheidszorg. Er is nu een roep om de overheid alles te laten regelen. Stop de marktwerking. Daar zou ik geen voorstander van zijn in zijn geheel, maar wel gedeeltelijk. Ook zou ik zijn voor een evaluatie van de doelen van de marktwerking. Wat heeft het ons gebracht? Is de zorg echt goedkoper geworden? Is het beter geworden? Er zijn in de afgelopen maanden in korte tijd samenwerkingsverbanden en innovaties tot stand gekomen die de afgelopen jaren maar moeizaam van de grond kwamen.

De acute zorg vind ik ongeschikt voor marktwerking. Mensen hebben geen keus in waar ze onwel worden en in wie ze dan behandelen. De acute zorg in de eerste en tweede lijn moeten kunnen samenwerken zonder last te hebben van concurrentie of andere financiële schotten. Delen van de zorg krijgen te weinig stem. Vooral de ouderenzorg, GGZ, gehandicaptenzorg en thuiszorg hebben een mindere landelijke lobby waardoor de mondkapjes etc. daar pas laat voldoende beschikbaar waren. Echter juist daar is waar het hart van de zorg klopt en steeds meer zal kloppen (vergrijzing) en waar de meeste kwetsbare groepen uit de samenleving zorg ontvangen.

Welke ideeën heeft u over betere samenwerking in de zorg?

De gezondheidszorg heeft last van schotten en drempels die niet de patiënt helpen. Zeker de tweede lijn werkt verkokerd. Over deze schotten heen werken, als uitgangspunt de zorgvraag van de patiënt gaat efficiency (minder over- en onderbehandeling ) en kwaliteitsverhoging geven.  We moeten door met het belonen van kwaliteit en niet van kwantiteit. Medisch specialisten moeten allemaal in loondienst en verpleegkundigen en verzorgende moeten een betere status, stem en beloning krijgen.

Welke mogelijkheden ziet u om de vergrijzing en toenemende zorgvraag samen te dragen?

Vroeg-signalering door inzet van domotica in de thuissituatie stimuleren. Meer stimulans van zinnige en holistische zorg. Overbehandeling tegengaan. Inzet op palliatieve zorg, een waardige oude dag, want alles van waarde is weerloos!

Ook blijft gezonde leefstijl en het voorkomen van zorg (preventie) belangrijk om onverminderd op in te zetten. De regelingen om werk en zorg te kunnen combineren moeten worden gestimuleerd en financieel gecompenseerd. Als laatste zou ik willen pleiten voor de belangrijke rol van huisartsen. Zij moeten in staat blijven om dichtbij patiënten te staan. Het moet mogelijk blijven met een gezonde en behapbare bedrijfsvoering, tijd en aandacht te geven aan de patiënt. Ze heten niet voor niets huisarts.

Ik geef het stokje door aan: Rob van de Beek, directeur Zorg en Wonen stichting Philadelphia Zorg