Het is altijd net op dat moment dat je onderuit zakt in je stoel omdat je zo aan die ontspanning toe was. Juist dan.

Je kijk je nog even vertwijfeld om je heen. Ben ik nu die persoon die moet opstaan?
Voor je het weet sta je er levensreddend te handelen.
In mijn tak van sport zullen vele connecties dit herkennen.

Dominees, priester, pastors en theologen zitten ook in de hulpverlening. Of wellicht nog beter, in de hoopverlening. (Andrea Walraven-Thissen)

Op crisismomenten maar ook op dankbare momenten in het leven komen ze langszij en lopen ze een stukje met je op.
Ze markeren onze horizontale weg op deze aarde met verticale hoop. En soms zijn ze er gewoon in stilte.

Als gelovige kies ik ervoor om regelmatig met hen in contact te staan. Want net als m’n gezondheid is ook m’n geloof geen kabbelende horizontale lijn. En is het soms echt nodig die dominee in de zaal.

Wat zullen die ook vaak vertwijfeld om zich heen kijken als ze geroepen worden om hulp of hoop te verlenen. Wie, ik? Ja, jij! Het is van alle tijden.

Dit weekend komen heel veel lijntjes samen. In de prachtige eeuwenoude st. Janskerk in Gouda zal Bas Van Der Graaf zijn oud stagair Gerben Roest inzegenen.

Ik deed belijdenis bij Bas Van Der Graaf en we zijn door hem getrouwd in diezelfde kerk. Onze kinderen zijn er gedoopt. Nu zal ik als diaken dienst doen.

Eeuwenoude lijnen van leven lopen er dit weekend door de zaal, horizontaal, vaak gebroken, soms twijfelende stippellijnen maar God zij dank ook verticaal.