Selecteer een pagina

Kan het zijn dat?

door

Vandaag zit de trein naar Zandvoort weer vol. De IC opnames zijn gedaald, oma kunnen we alleen nog zien op afstand. En maandag zal dan eindelijk  een verpleegkundige stem worden gehoord in de Tweede Kamer. Als onderzoeker van incidenten en calamiteiten in de zorg reflecteer ik in dit blog op de afgelopen periode vanuit mijn ervaringen in de acute zorg én de VVT sector.

Ik vraag me af hebben we wel een juiste triage gedaan?

De afgelopen jaren hebben we veel gesproken over de vergrijzing van de samenleving en hoe daar het beste op te acteren als zorgorganisaties. Door de toegenomen leeftijd van de bevolking die thuis blijft wonen zijn zorgaanbod en zorgvraag al langere tijd niet meer op de meest logische manier georganiseerd. Om die reden zijn we landelijk met projecten als de juiste zorg op de juiste plaats en inzet van domotica gestart. Mooi is dat.

Als acute zorg expert ben ik ook actief geworden in de VVT sector. Werksessies, congressen, projecten altijd waren ouderen en de toekomstbestendigheid van het zorgsysteem onderdeel van het gesprek. Conclusie was veelal dat we in de zorg over de kolommen heen moeten gaan kijken om nieuwe verbindingen te kunnen leggen voor verbetering.

En toen kwam Corona. Er is snel en adequaat (politiek) verantwoordelijkheid genomen en geschakeld met de veelal bestaande crisisstructuren. De crisisstructuren bestaan vooral uit acute zorgnetwerken, Roaz-en, de LNAZ, de GHOR, het Rode Kruis, Huisartsenposten, SEH’s, IC’s, ambulancediensten. Allemaal waardevolle partijen die elkaar kennen, die oefenen en opschalen in tijden van crisis.

Met de komst van het virus kregen virologen, IC artsen, SEH artsen, snel gezicht en stem. Niet in het minst dankzij aansprekende boegbeelden in de media.

Kan het zijn dat Corona ons leert dat acute zorg niet altijd in acute zorg organisaties plaatsvind, maar ook in een verpleeghuis, de thuiszorg, de  GGZ en de gehandicaptenzorg?

Kan het zijn dat ze, ook om die reden, aangesloten moeten zijn op de basis van de crisisstructuur in Nederland?

In tijden van crises doen we triage. We helpen de meest urgenten eerst. Een bekende valkuil bij triage is de bescheiden patient. Mondige patiënten geven we een hoge urgentie en snelle hulp, de stille bescheiden personen adviseren we Paracetamol en vroeg te gaan  slapen.

Kan het zijn dat door het niet aangesloten zijn op de crisisstructuur én het ontbreken van een duidelijke stem, namens de ouderen, de gehandicapten, de GGZ cliënten, we hen verkeerd hebben getrieerd en pas te laat hebben gehoord?

Lees ook

Je ziet het niet

Je ziet het niet

Toen ik op de SpoedEisende Hulp als SEH verpleegkundige ging werken was ik eenentwintig jaar. De handtekening onder mijn diploma Verpleegkunde was amper droog. Wat mij trok? Het onverwachte, de diversiteit, de adrenaline en het teamwork. En het was geweldig, meestal....

Niksen

Niksen

  Sinds een aantal jaar ben ik bezig met een persoonlijke experiment : vijf minuten per dag niksen. Eerlijk gezegd is het voor mij niet eenvoudig. Toch blijkt het een zeer effectief experiment met minstens 3 verrassende resultaten.  Wat was eigenlijk de...

Is er een dominee in de zaal?

Is er een dominee in de zaal?

Het is altijd net op dat moment dat je onderuit zakt in je stoel omdat je zo aan die ontspanning toe was. Juist dan. Je kijk je nog even vertwijfeld om je heen. Ben ik nu die persoon die moet opstaan? Voor je het weet sta je er levensreddend te handelen. In mijn tak...

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Dit delen?

Deel deze blog met je netwerk!