Verstaan doe ik hem niet, begrijpen wel.

Als ik binnenloop
schudt hij meestal meewarig zijn hoofd.

Leen- opa op het werk.

Hij moppert in een voor mij onverstaanbare taal.

Ik zit naast hem, hij kletst tegen mij aan.

Verstaan doe ik hem niet, begrijpen wel.

Lachen doen we ook. De ogen twinkelen weer. 5 minuten licht in eenzaamheid.

Vandaag is het anders.
Maar gisteren eigenlijk ook.

Gemopper gaat over in verdriet.

Lichtjes in zijn ogen ik zie ze bijna niet.
Verstaan doe ik hem niet, begrijpen wel.

Het wil niet meer.

Vandaag legt hij zijn hoofd op mijn schoot. Een traan glijdt over zijn wang.

Verstaan doe ik hem niet, begrijpen wel.

Vaarwel goede vriend. Leen-opa van mijn werk.

Het is bijna zover.

Thera de Haan – geschreven tijdens een interim opdracht in de ouderenzorg- zorg die je raakt.