We gaan richting het einde van 2024.
Een jaar waarin op onze wereldbol weer veel is gebeurd. Het is niet altijd hoopgevend te noemen. Oorlog, onderdrukking, uitbuiting, allerlei vormen van onrecht met diep verdriet en pijn tot gevolg. Globaal, landelijk, lokaal, in je dagelijkse omgeving.

In het werk dat ik momenteel mag doen in de gezondheidszorg voor asielzoekers en de jeugdzorg hebben we dagelijks te maken met deze gevolgen. En soms kan dat je machteloos laten voelen. Heeft het wel zin? Waar moet ik beginnen? Het verandert toch niet.

En toch.

Het Nederlandse weer doet ook aardig mee in deze tijd van het jaar. Donker en nat.

En toch.

In ons land, het land van de seizoenen, weten we dat in het nieuwe jaar, na die donkerte het uiteindelijk iedere dag weer langer licht gaat worden, de blaadjes weer aan de bomen komen en we ook in het volle zonlicht zullen staan.

Graag wil ik jullie bedanken. Ieder op zijn eigen plek voor de kleine of grote beetjes vreugde, licht en vrede. Hoe groot of klein het ook is. Misschien lijkt het soms onbegonnen werk.
En toch, maak je voor die ene hét verschil.

Ik wens je in 2025 kleine en grote beetjes vreugde, licht en vrede toe.
Als boodschappers van een eindeloze zomer midden in de winter.